Svuda oko nas su gotovi (ready made) jezički objekti. Opkoljeni smo opštim mestima, frazama, klišeima.
Ne označavaju ništa, ništa ne kazuju. Nameću se čistim ponavljanjima. To su lozinke, kojima se potvrđuje pripadnost nekoj grupi, nekoj zajednici.
Jezički objekti su sredstvo prepoznavanja, ne sporazumevanja.
Izgovaramo li ih, bivamo prihvaćeni, nagrađeni, pohvaljeni. U suprotnom, bićemo odbačeni, nagrđeni, kažnjeni.
Jezički objekti su oblik prinude kojoj smo podvrgnuti u ime pripadnosti. To su trupla reči, ugrađena u zdanje zajedništva. Bez njih bi se sve srušilo. Upokojeni jezik, eto cene koju plaćamo.
Tako se zbiva u privatnom kao i u profesionalnom životu. Na svim nivoima društvene i obrazovne lestvice.