Država, u svojim obrascima, pisce, kritičare, istoričare, teoretičare književnosti, prevodioce, lektore i ostalu književnu boraniju uporno vodi kao „ljudske resurse“, gadnog li izraza. I uporno njihove honorare odvaja od glavnih troškova projekata. Kao nebitnu stavku. Rad ove boranije možda i može ali ne mora, ni da se uvaži, ni da se plati.
Zanimljivo stanovište.
Zanimljivo stanovište.
